OK, we lopen er niet mee te koop, maar we hebben twee teckels, twee teefjes. De oudste is een ruwhaar, die Pelikaan heet en uit Amsterdam komt. Pelikaan is inmiddels een oude dame, bijna blind en met hartproblemen, maar dat belet haar niet om als een jong geitje rond te huppelen. De tweede is een korthaar, 5 jaar jonger dan Pelikaan, uit Ribiers, het dorp hiernaast. In haar hondenpaspoort staat Cygne, het Franse woord voor zwaan (zo bleven we toch in de vogelnamen). Nederlanders kunnen haar gewoon Sientje noemen. Wij noemen ze Peel en Sien.
Waarom Teckels?
Hoe kom je daar nou bij om die aan te schaffen, dat zijn toch geen honden, wordt vaak gezegd. Ja, ze lijken qua gedrag ook op katten en ze zien er inderdaad raar uit met die korte poten. Maar wat een karakter. De teckel denkt zelf dat ze een hele grote hond is. En gedraagt zich daar ook naar. Ooit hebben wij een dag op de moeder van Peel gepast, toen waren we om.
Peel en Sien overal in Les Glycines?
Nee. Gasten die niet van honden of teckels houden, hoeven niet bang te zijn dat ze Peel en Sien overal tegenkomen. Ze komen niet in de tuin, niet op het terras. Mocht je als gast aangeven, het leuk te vinden kennis te maken met de teckels, geen probleem. Peel en Sien zullen zich dan graag laten zien.